Vorige vrijdag hadden baasjes een picknick met ons gepland.
Die hebben we maar afgerond tot een leuke wandeling,
want het was zo ongelooflijk
Dat had Taro in zijn jonge leventje
nog nooit meegemaakt.
Baasjes hadden wel een leuke oplossing bedacht!
Omdat ik (Momo) bang ben van water,
wilden ze Taro zo snel mogelijk
in het water steken.
Ze hebben hem er letterlijk in gegooid,
ergens in ondiep water.
Daar kwam hij wel zo snel mogelijk terug uitgekropen.
Tot we langs de oever van een haventje liepen,
en baasjes terug de kriebels kregen om Taro
opnieuw in het water te gooien.
opnieuw in het water te gooien.
Ik bleef natuurlijk hoog en droog zitten kijken
hoe die drie af de helling tot bij het water kropen.
En wat er toen gebeurde, is onverklaarbaar voor mij :
Taro sprong pardoes zelf in het water
en zwom naar het midden van het kanaal.
Hij hong gelukkig nog aan een touwtje,
maar baasjes dachten dat het afgebroken was,
want hij bleef maar verder zwemmen.
Hij hong gelukkig nog aan een touwtje,
maar baasjes dachten dat het afgebroken was,
want hij bleef maar verder zwemmen.
We riepen hem dan maar terug.
Gelukkig maakte hij onmiddellijk rechtsomkeer
en zwom terug naar ons toe.
Gelukkig maakte hij onmiddellijk rechtsomkeer
en zwom terug naar ons toe.
We waren allemaal zo verbaasd en natuurlijk ook heel blij
om te zien hoe Taro van zijn zwempartij genoot
en moedig over de stenen terug uit het water kroop.
Kijk! Hier staat hij, onze held :
mesnat maar fier over zijn prestatie.
Ik zal hem nog moeten gaan bewonderen ook,
die mactho beer van een Taro!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten