3,3 kg gepasseerd!

Ondertussen weeg ik meer dan 3,3 kg!

Mensen denken dat ik al verdubbeld ben in grootte, maar dat is wat overdreven.

Morgen ben ik welgeteld 12 weken oud!

Kijk eens wat een flinke meid ik al geworden ben.

Ik ravot graag in de blaren of in het groen, 

en over het gras rollen, brengt mij door het dolle heen.

 Maar als ik zin heb, kan ik ook goed langs de weg lopen!

Eigenlijk liefst op het smalle boordje juist naast de weg.

Als ik geen zin meer heb om verder te lopen, ga ik gewoon zitten en kijk ik wat rond.

En als baasje dan wat te hard trekt, ga ik liggen.
Dat maakt het moeilijker om mij terug in beweging te krijgen.

Ach ja, je moet zo op alles een oplossing vinden.

 Als baasje mij komt aanporren om verder te lopen, doe ik dat vaak wel, maar dan hap ik graag naar haar of zijn broekspijp! Dat is leuk en daar worden ze lekker boos van.

Ik trek het mij niet aan. Alleen als baasje dan een leuke stok verder op de weg gooit, kan ik het niet laten om daar achter te hollen. Misschien is dat wel de bedoeling?

Maar ik kan die stok toch niet in de steek laten!

Verder probeer ik onderweg alles wat ik maar in mijn muiltje kan nemen van de grond te plukken : blaadjes, stokjes, steentjes, brood voor de eendjes, allerlei vuiligheid zoals cigarettepeukjes, .... noem maar op. Soms heb ik wel problemen om het terug uit mijn mondje te krijgen, maar dat hoort er bij.

Toch blijft mijn stoelgang super!

Onlangs kocht baasje online een zak van 15 kg puppy eten van bij Eukanuba. 

Dat is dan veel voordeliger en het wordt aan huis gebracht.

Was me dat een groot pak! Bovendien zaten er snoepjes bij.

Overmorgen mag eindelijk mijn plaastertje er weer af en gaat mijn pootje onder de loep genomen worden. Hopelijk gaat alles prima en mag ik een lichter verbandje hebben, want dat ding aan mijn poot ben ik nu echt wel beu. Alhoewel het mij bijna niet meer stoort in mijn dagelijks leven.

Benieuwd hoe dat pootje eruit gaat komen en hoe lang ik oefeningetjes zal moeten doen om het terug normaal te kunnen gebruiken. 

Maar ik ben een taaie, hoor! En met baasjes' hulp zal het wel lukken!

Vandaag precies 4 weken in mijn nieuwe roedel

Hallo! Met mij gaat het prima! 

Het is wel eventjes geleden dat ik nog iets van mij heb laten horen.

Ik ren nu gezellig met mijn plaastertje rond in de kamer
en buiten is het ook geen probleem.

Onlangs gingen we weer eens naar de mensen in de witte jassen.
Baasje dacht dat ik een lichtere plaaster ging krijgen.
Viel dat tegen : de eerste werd gewoon ververst.

En ik kreeg er nog een vervelend kapje bij ook!

   

Mijn plaastertje is nu wel terug netjes en proper. Maar kijk hoe eng dat kapje is! 

Soms mag het er wel af.
Alleen als ik er te veel aan lik of bijt, moet dat ding per se weer rond mijn kop hangen.
De mensen in de witte jassen zeggen wel dat ik waarschijnlijk op 3 weken al genezen zal zijn. Oefff!!! Dat was dan toch iets dat meeviel! Verder heb ik lekker hard gegild toen de vrouw in de witte jas mijn eerste plaastertje er af begon te knippen. Het kietelde gewoon wat, maar ik was zo bang dat ik het nodig vond om heel die roedel daar bijeen te gillen. En dat is me gelukt, hoor! Twee andere mensen in witte jassen en nog twee hulpjes kwamen kijken of ik niet vermoord werd. Aangezien mijn baasjes er ook allebei waren, stonden ze daar dus plots met 7 rond mij.
Zo zie je maar wat een kleine spuiter als ik allemaal in de hand kan werken!
Dat kan toch zomaar niet iedereen!

Ik heb diezelfde dag toevallig ook een nieuw tuigje gekregen.

Het is veel leuker om te dragen dan het rode (dat ik lekker kapot gebeten heb). 

Zie hoe mooi het mij staat en het is superzacht.

Vandaag vieren we mijn eerste maand hier in mijn nieuwe roedel 

dus maar met een plaaster en een kapje.

Drie gebroken teentjes ...

Moet je nu weten. 

Gisteren heb ik een vrije val gemaakt van ongeveer 1 meter hoog en ... verkeerd geland. 

Ik heb zo hard gekrijst dat mijn baasje er stil van werd en naast mij is komen zitten tot ik niet meer schreeuwde. Toen heeft ze mij opgepakt om buiten naar mijn WC te brengen. Heel de rit heb ik mij met beide voorpootjes aan haar arm geklampt, zo bang was ik! 

Buiten probeerde ik opnieuw te stappen, maar dat lukte niet. Ik gilde het weer uit van de pijn. Baasje heeft mij dan voorzichtig terug opgepakt en we zijn meteen naar de lieve vrouw in de witte jas gegaan. Enfin, dit keer was zij een man. Die gaf mij een prikje om plaatselijk te verdoven, maar omdat hij mij "een taaie" vond, heeft hij mij volledig verdoofd. Van daarna weet ik niets meer. 

't Schijnt dat ik met mijn tong uit mijn bekje lag en nog amper ademde.

Mijn baasje moet er wel superbezorgd bij gestaan hebben!

  Ik ben wakker geworden met een blok aan mijn been.

Zie nu. Mijn poot is bijna groter dan mijn snuitje. En hoe moest ik nu gaan liggen?

 
 Gisteren zat ik de eerste uren echt de dieperik in. Ik had zelfs geen zin meer om te eten.

En zeggen dat ik de vorige dag nog als een dolle griet de Vesten doorkroste.

Zes weken gaat dit duren. Ik mag er niet aan denken! 

Ik had mij zo op de puppyklas verheugd, maar ik heb huisarrest gekregen... 

Voorlopig mag ik niet meer met andere hondjes stoeien.

Ik die zo sociaal ben!

Gisteravond was ik weer bijna de oude. Ik kon al weer goed rennen, alhoewel mijn baasjes dat maar met bezorgde blik aankeken. Ook putten graven ging al weer tamelijk goed. 

Wel maar met 1 voorpootje tegelijk. Niet zo handig, maar waar een wil is, is een weg!

 Vandaag ging het allemaal perfect. Dat pootje laat ik maar links liggen.

Ik doe gewoon terug waar ik zin in heb. Rennen, putten graven, stoeien...

We zijn nog eens naar de lieve man in de witte jas gegaan.

Die heeft aan mijn pootje gesnuffeld om te zien of er geen raar geurtje aan hing.

Stel je voor, ik die mij altijd zo schoon was.

Op nu naar volgende week woensdag!

Dan gaat mijn gips er al eens af om te zien hoe het zit.

Hopelijk geneest het allemaal vlugger dan voorzien!

Mee duimen, jongens!!!

Momo in Peer

Gisteren woog ik 2800 gram.
Dat is 900 gram meer dan toen ik in mijn nieuwe nest aankwam.

Zondag was de eerste echte lentedag in mijn leven. Toen zijn we naar familie van mijn baasjes gegaan in Peer. Was me dat leuk! En ik heb weer veel nieuwe dingen gezien.

Veel gras en bloemperkjes om in te ravotten!

  

Die dag heb ik ook voor het eerst mijn tong ver uitgestoken.

Het was zo warm dat ik moest gaan schuilen onder een dakje.

   

Al gauw viel ik in slaap. Wat deed dat dutje weer deugd!

In de late namiddag hebben we een lange wandeling gemaakt.

Toen heb ik flink meegestapt en was mijn baasje echt fier op mij!

Maar wat wij onderweg allemaal tegenkwamen!

Onbeschrijfelijk! Daarom voeg ik er maar veel foto's aan toe vandaag.

En toen de schrik van mijn leven : een reuzehond!

Zelfs daar ben ik moedig naar toegekropen.

We zijn ook naar de speeltuin in de buurt gegaan.

Wat waren die kindjes enthousiast!

  

Die schommelende slang was ook best leuk.

Weer zo'n raar beest. Wat een gekke kuif had die op zijn kop.

Ik had ook een gezelschapsdame, maar die vond mijn aanwezigheid blijkbaar minder leuk.

Ze heeft wel mijn drinkbakje half leeg gedronken en daarna ging ze stiekem aan mijn matje snuffelen. Maar mijn baasjes hadden het allemaal gezien, hoor!
Wel een rare griet, die Skoebie.
In plaats van gewoon dag te zeggen en met mij een pootje te spelen.

Ik snap het allemaal niet zo goed, maar ik blijf er bijna altijd heel rustig bij, hoor!

 Op laatst was ik gewoon bekaf en sliep ik vredig in de armen van de vrouw des huizes.

Voor we terug nestwaarts keerden, heb ik nog even geprobeerd

om vriendschap te sluiten met Skoebie.

Zouden Skoebies altijd zo'n ronde rug en dikke staart opzetten als ze groeten? 

En dat geluid dat ze maakte. Ik verstond er geen lap van. 

Nochtans bleef ik geduldig zitten kijken naar haar, 

in de hoop dat ze wat minder zenuwachtig zou gaan doen.

Ach ja, ze moet het zelf maar weten.

Ik heb vandaag in ieder geval vanalles bijgeleerd en daar ben ik heel blij om!

Commando's

Ik begrijp al enkele commando's.

"Zit" verstond ik vrij vlug. Vooral toen ik begreep dat ik daarna iets lekkers kreeg.

Sinds gisteren ken ik ook "Op het matje". 

Dan moet ik op een handdoekje gaan zitten en krijg ik weer iets lekkers.

De kunst is om er dan weer eventjes af te gaan en terug erop te gaan zitten...!

"In het huisje" was wat moeilijker, maar sinds vandaag heb ik het helemaal onder de knie.

Ik moet dus in het huisje kruipen en dan krijg ik mijn eetbakje.

De volgende commando zal "In de mand" zijn.

Maar daar zullen mijn baasjes meer werk mee hebben.

Ja, ik ga er meestal al zelf in liggen als ik hen beu ben en rustig wil dutten.

Buiten gaan wandelen doe ik nu ook al veel liever dan in het begin.

Wat wil je, het is veel minder koud.

Als we spelen, is het soms moeilijk om te kiezen tussen een takje en de bal.

Dan probeer ik beiden te bemachtigen! Wat dacht je, ik heb toch een muil EN poten!

En ik kan bovendien ook nog grollen als er gevaar is dat mijn bal afgepakt wordt.

Ravotten in de blaren!

't Is weer enkele dagen geleden.

Zie hoe groot ik alweer geworden ben.

Ik denk dat ik al bijna verdubbeld ben in grootte in vergelijking met toen ik hier aankwam,
maar iedereen vindt mij nog superschattig en ik krijg nog steeds veel aandacht.

Ravotten in de blaren is mijn hobby!

Nu en dan komt er bezoek en maken we een langere wandeling.

Dan nemen mijn baasjes wel een tennisbal mee om mij vooruit te krijgen.

En dat helpt!

's Avonds val ik doodmoe tegen Teddy in slaap.

Zzzzzz.......

Ballenmeisje op Wimbeldon of Roland Garros?

Sinds gisteren heb ik een nieuw speeltje ontdekt!

Het is heel eenvoudig en superleuk.

Kijk maar en probeer het zelf ook eens.

Van deze sport word ik lekker moe. Slapen doe ik nu heel de nacht door als een roos.

En, tot grote opluchting van mijn baasjes, ben ik 's avonds veel minder druk in huis!

Zij moeten nu 's morgens niet meer zo vroeg uit de veren, 

want ik gil ze niet meer wakker. Ik blijf braaf tegen Teddy luieren tot ze me komen halen

voor een morgendplaswandeling.

Tennisbalhollen heb ik buiten ook al geprobeerd en het werkt daar ook prima!

In de bladeren duiken en rollen vind ik nog steeds heel fijn.

Vandaag heb ik buiten boomschors en takjes ook bijtjes opgegeten! Ja, zelf gevangen!

Eerst dacht mijn baasje dat die in mijn neusje of mijn tong zouden steken,

maar nee! Met de eerste heb ik gespeeld tot ze letterlijk doodmoe was en dan heb ik haar opgegeten. De vier volgende heb ik levend naar binnen gespeeld.
Mijn baasje vind dit allemaal niet zo leuk, maar ik ben fier.
Eindelijk ben ik eens de sterkste!

 Vandaag weeg ik 2400 gram.

Mijn snoetje is ondertussen al wat spitser geworden en mijn baasjes vinden dat 

ik al een flinke meid aan 't worden ben.
Ik doe in ieder geval mijn best om die allure aan te nemen!
Mensen die mij voor een tweede of derde keer zien, zeggen ook dat ik al groter ben geworden.

En iedere dag opnieuw ontmoet ik soortgenoten, kleine en grote.

Pardon, momenteel zijn ze meestal wel nog groter...

Maar als ik blijf groeien als nu, gaat daar snel verandering in komen!

Hoe klein ik nu ook nog ben, ik laat zeker niet met mij sollen.
Zelfs grote loebassen lijken wel wat schrik van mij te hebben.

Misschien omdat ik altijd eerst met mijn voorpootjes op hun neus probeer te kloppen?
Dat is alleen maar om indruk te maken, hoor. Meer niet.
Zou het daarom zijn dat de meesten maar heel voorzichtig naar mij toekomen?
Ik weet het niet, maar het is wel lachwekkend!

Ik groei zienderogen!

Zij die mij nog klein en schattig willen zien, moeten zich haasten,

want ik groei nog steeds als kool!
Ik weeg nu 2200 gram. Dagelijks kom ik zo'n kleine 50 gram bij!
Ik zal snel een grote meid zijn!

Gisteren, bijvoorbeeld, heb ik van heel de dag niet in huis geplast.

Vanmorgen was het wel rennen naar het bos, maar we hebben het gehaald!

Mijn baasje was superfier op mij en ik kreeg duizend aaitjes voor ik verder kon stappen.

Ik huil nu ook niet meer als ik in mijn huisje word gezet. Nee, ik vind het er zelfs leuk!
Vooral sinds Teddy erbij zit. Ik duffel mij lekker in tegen zijn dikke buik.
Teddy is mijn dikke vriend.
Die zeurt tenminste nooit van "Foei Momo!" of "Af!" of "Nee Momo!" of "Mag niet Momo!"

Zie hoe schattig ik ben!

Ik kwam deze keer eens niet uit mijn huisje gehold.
Nee hoor, ik bleef luilekker liggen kraaien van de pret.
Daar heb ik mijn baasjes echt mee verrast!
Hahahah!

 Van de diarree ben ik nu ook af.

't Zal toch van de stress en de verandering van omgeving geweest zijn, 

want ik probeer nog steeds vanalles op te knabbelen,

zoals takjes, boomschors, bloemetjes, grassprieten, zonder dat ik daar nu speciaal last van heb.

Ja, ik heb altijd honger! 

Als we thuiskomen van een wandeling ga ik meteen naar de keuken in de hoop dat ik iets te eten zal krijgen. Al die takjes en dinges, daar krijg ik mijn buikje niet vol mee, hoor!

Zech, ik heb honger! Geef mij dan toch iets te eten!

OK. Dan wacht ik voor alle zekerheid
maar dicht bij mijn potje.

Mijn mandje is eigenlijk mijn favoriete plek!
Mijn baasje heeft het dekentje speciaal voor mij  genaaid van oud gerief. Het is superzacht en van de eerste dag voelde ik mij er als een princesje in. Het staat ook vlak bij mijn baasjes als die bezig zijn met op een stoel te zitten. Dat maakt het natuurlijk nog leuker.

De lieve vrouw met de witte jas

Ik heb al enkele dagen platte afgang, maar gisteren was het zo erg dat het er uit spoot. 

Eetlust had ik nog genoeg, maar ik was toch iets minder levendig dan voordien.

Mijn baasje heeft mij dan maar meegenomen naar een vrouw in een witte jas.

Dat was weer leuk! Eerst zaten we een hele tijd gewoon te zitten in een kamer met andere honden die allemaal heel zenuwachtig deden. Ik niet, hoor! Ik heb lekker een dut gedaan. Kreeg nu en dan aaien over mijn kop van andere baasjes.

Dan was het onze beurt. 

Wat een lieve vrouw met de witte jas! Ze constateerde eerst dat ik ondertussen al 2005 gram weeg! Ze denkt dat er misschien kleine slangetjes in mijn buikje zitten en daarom kreeg ik wat lekkers. Vandaag ging het al veel beter! Wat een wondermiddeltjes toch.

Wandelen doe ik toch niet zo graag meer. Buiten bibber ik altijd van de kou. Als ik geen zin meer heb om te lopen, ga ik maar op mijn achterste zitten en kijk flink de andere kant uit. Er is toch ook zoveel te zien!

                                              

Thuis lig ik liefst in mijn grote mand. 

Ik kan flink alleen spelen. Mijn lievelingsspeeltje is eigenlijk een doodgewoon lint. 

Daar zabber en trek ik dan naar hartelust aan!

Ik ben hier al erg populair!

Hallo! Hier ben ik weer.

Hoe klein ik ook ben, ik heb al heel wat reclame voor mijn ras gemaakt.

Tijdens wandelingetjes vragen voorbijgangers waar je zoiets als mij kan gaan kopen.

Dat is vernederend. Alsof wij zomaar te koop zijn in een winkel.

Ik ben geboren in een echte, warme nest, niet in een etalage!

Sommigen vragen zelfs of ze mij niet mee naar huis mogen nemen. Stel je voor! 

Dat zou ik niet willen nu ik een nieuwe, superzachte nest heb waar ik lekker in kan dutten.

 Dat geluk hebben niet al mijn neefjes en nichtjes. Er zijn er bij die in Oost-Europa geboren worden en na 4 weken al van hun mama getrokken worden. Zij worden dan met een vrachtwagen naar West-Europa vervoerd om er in een grote winkel verkocht te worden. Door al dat gedoe hebben die natuurlijk allerlei trauma's opgelopen. Je zou voor minder! Ach ja, mensen zijn zo onvoorspelbaar.

Ik kan er mij beter niet druk in maken.

 

De eerste wandelingetjes in mijn nieuw domein

Ik loop al flink aan de lijn, hoor!

Alhoewel ik dat ding rond mijn hals niet zo tof vind... Het kriebelt en trekt.

Maar een leuke wandeling weegt daar niet tegenop.

Wat je daar op de vesten in Lier allemaal kan zien!

Lopende benen, draaiende wielen, bromdinges die voorbij snorren en 

ook mensen die stoppen speciaal om mij te aaien.

Iedereen weet graag waar ik vandaan kom, hoe oud ik ben en welke naam ik draag.

Sommige hebben verre kozijns of nichten bij, die ook vasthangen aan een lijn.

Gisteren schrok ik wel, want ik dacht dat ik daar plots een tante uit de roedel van Narmenak tegen kwam. Dat zijn net wolven! Eigenlijk moet ik niet veel zeggen,

want mij vinden ze soms net een klein vosje.

Dat is niet erg respectvol.

Ze beseffen nog niet dat ik veel slimmer ben dan een vos!

Op de vesten lopen ook grote, waggelende vogels rond, die "kwaak-kwaak" zeggen.

Die lopen daar zomaar vrij, zonder halsbandje! Dat vind ik niet fair.

Ze zijn een stuk groter dan mij en toch gaan ze voor mij opzij.

Ik begrijp dat allemaal niet goed en ga dan maar eens op mijn achterste zitten

om het boeiend tafereel op mijn gemak te kunnen aanschouwen.

Vandaag is het 1 april.

Overmorgen ben ik precies 8 weken.

Ik weeg nu al 1900 gram.

Nee, dit is geen grapje!